Δέκα χρόνια χωρίς τον Χρήστο

Τέτοια μέρα, 25 Γεννάρη του 2002 ο Χρήστος Αρνομάλλης έφυγε από τη ζωή στο Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο μετά από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς στην οποία είχε υποβληθεί.
Ειδικά στις μέρες που ζούμε ένας άνθρωπος με το μεγαλείο της προσωπικότητας του Χρήστου μας λείπει. Μας λείπει ο φίλος, μας λείπει ο δημοσιογράφος, μας λείπει ο θεατράνθρωπος.
Για τους νεώτερους που δεν τον γνώρισαν, ο Χρήστος Αρνομάλλης γεννήθηκε το 1956. Σπούδασε στην Πάντειο και στη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ.
Υπήρξε όπως δήλωνε κι ο ίδιος «υπηρέτης δύο αφεντάδων»: της δημοσιογραφίας και του θεάτρου.
Τη δημοσιογραφία την υπηρέτησε με συνέπεια επί 27 χρόνια, στις εφημερίδες «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη», από τη θέση του αρχισυντάκτη των πολιτιστικών σελίδων. Παράλληλα συνεργάστηκε με σημαντικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς της Θεσσαλονίκης
Στο θέατρο υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης. Τελευταία εμφάνισή του στο θέατρο ήταν  στο έργο «Ο Θεατροποιός» του Τόμας Μπέρνχαρτ που ανέβηκε τον Οκτώβρη του 2001 με το Χρήστο Αρνομάλλη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, τον οποίο απολαύσαμε.
Κατά μία έννοια, παρακολουθώντας τον κατήφορο της δημοσιογραφίας, μπορεί κανείς να πει: Χρήστο, εσύ έφυγες νωρίς…

Γεια σου ρε Μόργκαν…

Το πάλεψε ο Μόργκαν. Και οι φίλοι του το πάλεψαν να μην έχει «σκυλίσια ζωή».

«Πέρασαν οι μέρες που μας πλήγωσαν»…

Ένας Νιόνιος από τα παλιά. Έτσι γιατί…  «η ζωή αλλάζει χωρίς να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία…» και μετά «έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιους θα πάς και ποιους θα αφήσεις….»

Κακναβάτος – Χάθηκε ο ποιητής

Στον Έκτορα Κακναβάτο

Χάθηκε σήμερα ο ποιητής

Που είχε πράγματα να πει

Σε ορθούς ανθρώπους

με λυγισμένα γόνατα

με τη στερνή σιωπή του.

Χάθηκε σήμερα ο αγωνιστής.

Δραπέτευσε οριστικά από τις εξορίες

Έκτορα

Ξέρω

Στους τεθλιμμένους υπαλλήλους

του κρατικού πολιτισμού

τους στέλνεις ένα μήνυμα

Μόνο μην το φωνάζεις

Άδικος ο κόπος

Δεν ακούνε

Μα, πάλι

Εσύ είσαι σουρρεαλιστής

Φώναζε

Δεν πειράζει

Θα ακούσουμε οι άλλοι

Κι ας είμαστε μισόκουφοι από τις Σειρήνες

Γιάννης Γκίρμπας 9.11.2010

Σε μια εποχή που χρειαζόταν κι αυτόν και άλλους τόσους, χάθηκε ο υπερρεαλιστής ποιητής κι αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Έκτωρ Κακναβάτος, σε ηλικία 90 ετών.  Ο Γιώργος Κοντογιώργης -Έκτωρ Κακναβάτος ήταν το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο- γεννήθηκε το 1920 στον Πειραιά. Από το 1937 έως το 1941 σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση. Το 1947 τον εξόρισαν στην Ικαρία και τη Μακρόνησο αφού προηγουμένως, στη διάρκεια της Κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Το 1979 διορίζεται για πρώτη φορά στο Δημόσιο, από το οποίο ήταν αποκλεισμένος λόγω πολιτικών φρονημάτων. Συνταξιοδοτείται το 1986. Πρωτοεμφανίστηκε το 1943 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής του με τίτλο «Fuga». (Για την πλήρη εργογραφία του και μια προσέγγιση του ποιητικού του έργου, διάβασε παρακάτω).

Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη στις 3.30 το μεσημέρι από το νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου.

Γ.Γκ.

Χάθηκες μέσα σε κάτι άσπρο

Η φλόγα κόρωσε μόλις αγγίξανε δυο σύμφωνα
ο δρόμος στένευε με λέξεις ψόφιες
που μυρίζανε.
Χάθηκες μέσα σε κάτι άσπρο.

Τοίχοι, αφίσες, η πρώτη του μονόπρακτου:
ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΝΤΕΠΟΠΤΗΣ

Σκεφτόμουνα πλάι σε ρουμπινέτα
το πρόβλημα του Αίγισθου:
διαβήτες, Κλυταιμνήστρες, τρίγωνα
τα τσιγάρα μου που τελείωσαν
το πρόβλημα της αποχέτευσης
σε διαμερίσματα Ερινύων
το δυσκίνητο λεωφορείο
ΑΝΩ ΛΙΟΣΑ – ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
το κοφτερό τσεκούρι
η μόνη λύση σε Μυκήνες.

Κόφ’ το λοιπόν να τελειώνουμε.

Έκτωρ Κακναβάτος

Ἡ ὄψη σου ὅταν ρωτᾶς

Θυμήσου· τὸ μαχαίρι μου ἀσκεῖται
συνέχεια στὸ δίκαιον.
Ρωτᾶς γιὰ τὴ ρωγμὴ στὸν τοῖχο
ποὺ στάζει τὸν ἀμίλητο.
Ρωτᾶς γιὰ ἔξοδο, γιὰ τὴ ρωγμή σου.
Ἡ ὄψη σου ὅταν ρωτᾶς νησὶ τῆς ἄβυσσος.
Πῶς σέρνεται μὲ τὴ λαβωματιὰ σὲ θάμνα
καὶ ἀχνάρια πίσω του τὰ αἵματα;

Αὐτὸ ποὺ τρίζει μέσα στὴ σιωπὴ
εἶναι τὸ μονοπάτι σου
ποὺ τώρα μόνο πάει καὶ πάει.

(1967) Ε. Κακναβάτος

Για τα ποιήματά του, την εργογραφία του και τη ζωή του, διάβασε παρακάτω το αφιέρωμα στο http://www.politikokafeneio.com/megaloi/kaknabatos284.htm ή προχώρησε στην

«Έκτακτο»… διάγγελμα του πρωθυπουργού!

«Έκτακτο»… διάγγελμα του πρωθυπουργού! Ποιας χώρας; Αυτό είναι το ερώτημα… «Έκτακτο» το: http://www.youtube.com/watch?v=pkiPM1BUWTY.

Δείτε και το: Χώρα υπό κατοχή… Θυμηθείτε και το «…η χώρα διήρχετο μίαν κρίσιν…» στο http://www.youtube.com/watch?v=fWuzaapQB4s και το ΤΕΛΟΣ με το http://www.youtube.com/watch?v=A-h4ZtZKxzo&NR=1. Και ένα άκρως προφητικό ποιητικό σχόλιο από τον Κ.Π.Καβάφη στο: http://www.youtube.com/watch?v=5pSsXmikylo&feature=related

Ένα παράθυρο στο φως: απόσπασμα από το ποίημα «Σοφοί δε προσιόντων» του Κ.Π.Καβάφη (1863 -1933)

«Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα
αντιλαμβάνονται. Η ακοή
αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών
ταράττεται. Η μυστική βοή
τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων.
Και την προσέχουν ευλαβείς. Ενώ εις την οδόν
έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί».

ΥΓ: Μερικές φορές τα ποιήματα λειτουργούν, αυτόνομα και αυτόματα, σαν τομές στο χώρο και το χρόνο. Τέμνουν το τώρα, το καθιστούν προσπελάσιμο, ανεκτό σε ένα άγγιγμα, μετέωρο λαμπρό και καθάριο. Έχουν αυτή την ιδιότητα τα ποιήματα. Είναι οχήματα διαφυγής, μέσα αποσυμφόρησης του νου, εισιτήρια λύτρωσης, εντευκτήρια συντρόφων που μοιράζονται χωρίς υστεροβουλίες. Είναι κάθαρση η ποίηση κι ανθρώπινη τόλμη όταν συμβαίνει, γιατί πρέπει. Γι αυτό ενίοτε, αν γίνει επιτρεπτό από τις συνθήκες, θα ανεβάζω κάποιες φράσεις, έτσι σαν διάλειμμα περίσκεψης κι αναστοχασμού. (Νάχει να παιδεύεται κι ο Ηλίας).

Fastbitter

«Μαγαζάτορες» και «κυρ-Παντελήδες»

Έναν χρόνο πριν, στις 28 Γενάρη 2009, έφυγε από τη ζωή ο αντιστασιακός τραγουδοποιός Πάνος Τζαβέλας. Η μυθιστορηματική ζωή του δεν τραγουδήθηκε ποτέ, αλλά ο ίδιος πρόλαβε, έγραψε και τραγούδησε πολλά τραγούδια που αποτύπωσαν με ακρίβεια την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας. Δεσπόζουσα θέση ανάμεσα σε αυτά, έχει ο “Κυρ-Παντελής”. Επειδή και στην εποχή μας ευδοκιμούν οι διάφοροι “μαγαζάτορες” σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους, με αφορμή και τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατο του Πάνου Τζαβέλα, τους αφιερώνουμε το τραγούδι που μοιάζει τραγικά επίκαιρο…  Ακούστε το τραγούδι

Ο κυρ-Παντελής

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις κατάστημα κάπου στη γη
πουλάς εμπόρευμα, βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά, πολλά λεφτά
Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
σταυροκοπιέσε στην Παναγιά

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη tv,
τρως τροφή πνευματική.
Μακρυά από κόμματα μην βρεις μπελά,
«Πατρίς,θρησκεία και φαμελιά»

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι.
Ο γιός σου μοναχά να ‘ναι καλά
ν’ αφήσεις τ’ όνομα και τον παρά.

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί
τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί
δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.

Ξέρεις πως δώσανε κυρ-Παντελή
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί
να φας και ‘ συ κυρ-Παντελή;

Κι εσύ τι έδωσες κυρ-Παντελή;
πες μας τι έκανες σ’ αυτή τη γη;
πες μας τί άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά;

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έντρομ, άβουλε συ φασουλή
βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή
άδειο πετσί χωρίς ψωμί.

Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά
θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη

Στίχοι/Μουσική/Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Τζαβέλας

Ατιτλο…

Απο το VirousMedia

1986 – Όταν η ραδιοφωνία επιχειρούσε να είναι ελεύθερη

Ακούστε μία ωριαία εκπομπή-ντοκουμέντο από το Κανάλι 15 στην Αθήνα το Μάρτιο του 1986 με συμετέχοντες γνωστούς δημοσιογράφους, λίγο πριν κατασχεθούν τα μηχανήματα του ραδιοσταθμού από τον εισαγγελέα! Η ιδέα της ελεύθερης ραδιοφωνίας μετατράπηκε γρήγορα σε εξαργυρώσιμη εμπορική ιδιωτική ραδιοφωνία που είχε ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, να γυρίσουν αρκετοί τη βελόνα και πάλι στην… κρατική ραδιοφωνία για «σοβαρή ενημέρωση». Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη…

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του ανθρώπου που «ξέθαψε» αυτό το πολύ ενδιαφέρων ηχητικό ντοκουμέντο της ωριαίας εκπομπής το οποίο μπορείτε να ακούσετε πηγαίνοντας πρώτα στη δεξιά στήλη Σελίδες, στο Ηχητικό ντοκουμέντο. Μάρτης 1986: Ένα από τα εγχειρήματα της «ελεύθερης ραδιοφωνίας» και πώς κατέληξε…

(Δίπλα: το εξώφυλλο της… ξεχασμένης κασέτας)

Για τη διατήρηση της μνήμης, για τον Αλέξη

Με πρωτοβουλία της μάνας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αναρτήθηκε πλακέτα μνήμης σε τοίχο της οδού Μεσολογγίου στα Εξάρχεια για να θυμίζει σε όλους μας τη δολοφονία  του 15χρονου γιου της από αστυνομικούς στις 6 Δεκεμβρίου 2008.

«Εδώ, στις 6 Δεκεμβρίου 2008 εντελώς αναίτια έσβησε το παιδικό χαμόγελο του αθώου 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τις σφαίρες αμετανόητων δολοφόνων»

Πηγή είδησης και φωτογραφίας από www.athens.indymedia.org