Για την απεργία στη «Μ» και τι πρέπει να κάνουμε…

Συνάδελφοι

Αυτό που έρχεται είναι χειρότερο από αυτό που ήρθε, και αυτό που θα ακολουθήσει δεν αφήνει περιθώρια για διασπάσεις του μετώπου των εργαζομένων. Μ’ αυτό τον «οδηγο» μερικές σκέψεις για τα τελευταία γεγονότα στην εφημερίδα «Μ».

Για την τελευταία απεργία: 

Εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι η επιλογή να ξεκινήσει η απεργία της Πέμπτης στις 5μμ ήταν λανθασμένη. Η εργοδοσία πίεσε και πέτυχε στο χρονικό περιθώριο που δόθηκε, να εκδοθεί το φύλλο. Η ευθύνη είναι αυτών που συμφώνησαν με το 5μμ. Αν η απεργία γινόταν στις 3μμ δεν θα έβγαινε το φύλο. Ωστόσο ακόμα και με αυτή τη κολοβή απεργιακή απόφαση το δ.σ. έπρεπε να φροντίσει να πετύχει η απεργία. Έπρεπε να ενεργοποιηθεί η περιφρούρηση και να «μπλοκαριστεί» με εποπτεία της ΕΣΗΕΜΘ κάθε έμμεση προσπάθεια απεργοσπασίας. Αυτό δεν έγινε και ήταν συνειδητή επιλογή. Γιατί αυτή η σπουδή κάποιων να βγει το φύλλο; Αυτοί οι κάποιοι αν ήθελαν και βοηθούσαν ενεργά η απεργία θα πετύχαινε.

Αν δεν μπορούσαμε να την περιφρουρήσουμε, ας μη την κηρύσσαμε. «Τυπικά» όλα έτρεξαν μέσα στους χρόνους της απεργίας. Και να «χαρίσουμε» το 5λεπτο που κάποιοι εργάσθηκαν στο ατελιέ για να τελειώσουν οι σελίδες. Το θέμα όμως δεν είναι αυτό το 5λεπτο ή το ότι η διεύθυνση και η εργοδοσία πίεσαν να βγει έστω και κουτσουρεμένο το φύλλο. Το θέμα είναι το κύρος μιας απεργιακής κινητοποίησης και εν τέλει το κύρος του δ.σ της ΕΣΗΕΜΘ. Το δ.σ είχε έγκαιρα ενημερωθεί για την κατάσταση στην εφημερίδα και την προσπάθεια που γινόταν από την εργοδοσία και την διεύθυνση να βγει η εφημερίδα;

Γιατί δεν υπήρξε παρέμβαση; Γιατί δεν έγινε εργασιακή συνέλευση, τις 2-3 ώρες πριν από τις 5μμ όπως είχε γίνει και στο παρελθόν ώστε να μπλοκαριστεί η διαδικασία; Γιατί δεν φρόντισε το δ.σ. να θωρακίσει την απεργία ζητώντας από τους τεχνικούς να κάνουν έστω 2ωρη η 4ωρη στάση εργασίας; Πρακτικά η απεργία αφέθηκε στην καλή διάθεση της εργοδοσίας και ανοχύρωτη στις πιέσεις της. Είναι πλέον πασιφανές ότι η «συμφωνία» για τις ατομικές συμβάσεις οδηγεί σε συνέπειες καταστροφικές για την ίδια τη συνδικαλιστική δράση. Χωρίζει τους εργαζόμενους σε 2 στρατόπεδα και ενισχύει τις διχαστικές τάσεις τις οποίες εκμεταλλεύεται η εργοδοσία, η οποία ενισχυμένη από την συμφωνία μπορεί να ασκεί ασφυκτικές πιέσεις κυρίως στην πλευρά που δέχθηκε την συμφωνία. Και η πλευρά που δέχθηκε την συμφωνία όπως άλλωστε ειπώθηκε και δημόσια στις τελευταίες δίκες είναι η πλειοψηφούσα παράταξη της ΕΣΗΕΜΘ που κλήθηκε να υποστηρίξει μία απεργία που δεν πίστεψε, δεν διαφύλαξε και εντέλει δεν στήριξε. Ας μην την έκανε στο φινάλε. Αν εκτιμούσε ότι δεν μπορούσε να υποστηριχθεί απεργία την Πέμπτη αλλά και την Παρασκευή, ας επέλεγε κάποιο άλλο τρόπο καταγγελίας και διαμαρτυρίας για τις απολύσεις των συναδέλφων – μελών της ΕΣΗΕΜΘ. (Υπάρχουν πολλοί τρόποι κινητοποίησης και αντίδρασης).

Οι θέσεις μας είναι ξεκάθαρες

Δεν είμαστε μανιακοί των απεργιών, ούτε επαγγελματίες… διαμαρτυρόμενοι. Οι θέσεις μας είναι ξεκάθαρες και με αυτές πορευόμαστε με όλες τις συνέπειες. Το μείζον είναι η προστασία των θέσεων εργασίας, τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και η ποιότητα της ενημέρωσης. Η κατάσταση πλέον στο μαγαζί της «Μακεδονίας» γίνεται αφόρητη και πρέπει να αντιμετωπισθεί. Η διοίκηση της ΕΣΗΕΜΘ οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλία ώστε να «συγκολληθεί» και πάλι το σώμα των δημοσιογράφων και να σταματήσουν τα φαινόμενα διάσπασης και φαγωμάρας. Αυτό προϋποθέτει ειλικρινή διάθεση και όχι διαχωριστικές τακτικές που εν πολλοίς υπαγορεύονται από τη σημασία της συμφωνίας για τις ατομικές συμβάσεις.

Αυτό σημαίνει ότι η ΕΣΗΕΜΘ θα τηρήσει το καταστατικό της και θα στηρίξει έμπρακτα και πέρα από τακτικισμούς τα μέλη της. Αυτό σημαίνει ότι θα δώσει πραγματική μάχη και για όσους δεν έχουν υπογράψει τις ατομικές συμβάσεις.

Να ζητήσει από την διεύθυνση να εισηγηθεί την διατήρηση των θέσεων εργασίας που έχουν απομείνει μετά το πρόγραμμα της εθελούσιας και από την εργοδοσία να σεβαστεί τις συμβατικές της υποχρεώσεις απέναντι στα δικαιώματα που απορρέουν από την εργατική νομοθεσία.

Θεωρούμε ότι η στάση της εργοδοσίας είναι απόλυτα εκδικητική απέναντι σε όσους επέλεξαν να μη δεχθούν τη συμφωνία.

Με δεδομένο ότι ήδη η εφημερίδα έχει βελτιώσει την κυκλοφορία της, γεγονός που σημαίνει ότι έχει υπερκαλυφθεί το πλάνο που η ίδια η εργοδοσία έχει θέσει, μπορεί να αλλάξει τον επιχειρηματικό σχεδιασμό της και να αυξήσει τον αριθμό των συντακτών που έχει «προϋπολογίσει». Η κυκλοφοριακή βελτίωση της εφημερίδας είναι αποτέλεσμα της εντατικής προσπάθειας όλων των εργαζομένων και όχι μόνο όσων έχουν υπογράψει ατομικές συμβάσεις. Οι απολύσεις αφενός επιβαρύνουν το κλίμα και αφετέρου στερούν από έμπειρο προσωπικό που αποδεδειγμένα έχει συμβάλει στην βελτίωση της κυκλοφορίας του φύλλου. Αν συνεχίσει με τις απολύσεις και τις μειώσεις των θέσεων εργασίας των συντακτών, στον αριθμό που προβλέπει ο αρχικός σχεδιασμός, ο κίνδυνος να τιναχθεί αυτή η προσπάθεια στον αέρα εκτιμούμε ότι είναι κάτι περισσότερο από ορατός.

Ήδη η προσπάθεια να κυκλοφορούν με αξιώσεις το καθημερινό, τα κυριακάτικο και το δευτεριάτικο φύλλο απαιτούν υπεραυξημένη προσπάθεια και εντατικοποίηση. Η εφημερίδες σ’ αυτή τη φάση χρειάζονται ενίσχυση και όχι μείωση του στελεχιακού δυναμικού της. Χρειάζεται ανάπτυξη και όχι υπανάπτυξη.

Η συνέχιση των απολύσεων είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να προσφέρει στην επιβίωση των εφημερίδων. Η ποιότητα δεν μπορεί εσαεί να στηριχθεί από την υπερπροσπάθεια όσων θα έχουν απομείνει, που αριθμητικά δεν επαρκούν και δεν θα επαρκούν, για να καλύψουν τις απαιτήσεις του ανταγωνισμού. Σε περιόδους «νεκρές» όπως το καλοκαίρι το πρόβλημα θα ενταθεί λόγω των αδειών ενώ ως γνωστό η «Μ» και οι άλλες τοπικές εφημερίδες την καλοκαιρινή περίοδο δεν εμφανίζουν πτώση κυκλοφορίας.

Επίσης η συνέχιση των απολύσεων θα οξύνει ακόμα περισσότερο την κόντρα με την εργοδοσία και την διεύθυνση σε μία περίοδο που οι πολίτες δεν συναινούν ούτε σε απολύσεις ούτε σε περικοπές.

Εκτιμούμε ότι πρέπει να επιδιώξουμε μεγαλύτερη και ευρύτερη δημοσιοποίηση των γεγονότων που βιώνουμε (εκδικητικές απολύσεις, περικοπές και αντεργατικές αποφάσεις δικαστηρίων που κρίνουν τις απεργίες ενάντια στις μαζικές απολύσεις παράνομες). Να ζητήσουμε την κινητοποίηση των συνδικάτων της πόλης προκειμένου να πιεσθεί η εργοδοσία να αποσύρει το πλάνο των απολύσεων και να ανακαλέσει τις απολύσεις που έχουν γίνει.

Αυτά τα μέσα αντίδρασης και πίεσης δεν πρέπει να τα απεμπολήσει η ΕΣΗΕΜΘ απέναντι σε μία αδιάλλακτη εκδικητική εργοδοσία η οποία έτσι και αλλιώς στον καιρό του μνημονίου θα
ευνοηθεί και «επωφεληθεί» ακόμα περισσότερο από τις μειώσεις που μπορεί μονομερώς να επιβάλει λόγω της βάρβαρης αντιλαικής και αντικοινωνικής πολιτικής των τροικανών.

Μπορούμε τώρα να επιδιώξουμε την ανάκληση των απολύσεων και την αξιοποίηση όλων των συντακτών στην ανάπτυξη των ΜΜΕ του συγκροτήματος.

Μπορούμε τώρα να απαιτήσουμε να σταματήσουν οι ωμοί εκβιασμοί και η εκδικητική αντιμετώπιση όσων αποφάσισαν να μη συναινέσουν για λόγους συνδικαλιστών πεποιθήσεων στο σχέδιο συμφωνίας της εργοδοσίας.

Εκ των πραγμάτων έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει καμία γραπτή συμφωνία που να δεσμεύει την ΕΣΗΕΜΘ. Αν υπάρχει ανοχή στις ατομικές συμβάσεις γιατί δεν υπάρχει ανοχή στους συνδικαλιστικούς αγώνες;

(Υ.Γ: για τους τρόπους και τα μέσα συνέχισης των κινητοποιήσεων προτείναμε να γίνει εργασιακή συνέλευση.)