Mαύρα κοράκια πάνω από τον Αγγελιοφόρο

Η αυθαιρεσία, η αναλγησία και τελικώς η αλητεία αποκτούν μία νέα υπόσταση μετά τις νέες ανακοινώσεις που έκανε η εργοδοσία του Αγγελιοφόρου κατά τη συνάντηση των εκπροσώπων της με τους προέδρους των τριών ενώσεων εργαζομένων στο συγκρότημα.

Ο εκβιασμός “θα κλείσω το καθημερινό φύλλο και θα απολύω 10 τον μήνα” επαναλήφθηκε για ακόμη μία φορά, ως δήθεν “οριστική απόφαση”.

Το νέο στοιχείο που παρουσίασε ο νομικός σύμβουλος της εταιρείας ήταν ότι όσοι θα απολυθούν (και οι 11 που ήδη έλαβαν 4μηνη προειδοποίηση) από 1^η Φεβρουαρίου μπαίνουν σε “διαθεσιμότητα” ώστε κι αυτούς τους 4 μήνες (πλην το υπόλοιπο αδείας 2011 –2012 που θα λάβουν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ) να πληρώνονται με το 50% του μισθού τους.

Η απόφαση αυτή είναι τόσον άθλια και κατάπτυστη που είναι σχεδόν αδύνατον να είναι νόμιμη. Δεν φτάνει που κάποιοι θα απολυθούν. Δεν θα πληρωθούν –όπως γίνεται δεκαετίες τώρα στη χώρα μας- την άδειά τους, θα πάρουν με το λοβερδικό νόμο μισή αποζημίωση και ο Μπακατσέλος δεν θέλει να πληρώσει ούτε αυτούς τους 4 μήνες της προειδοποίησης ολόκληρους τους μισθούς.

Κατά τα άλλα είναι φανερό πώς δεν θέλει να κλείσει το καθημερινό φύλλο, και πως αν το κάνει αυτό θα είναι προσωρινό μέχρι να λυγίσουν οι εργαζόμενοι και να υπογράψουν ότι χαρτί τους βάλει μπροστά ο Μπακατσέλος. Αν ήθελε να το κλείσει θα το είχε ήδη κάνει και δεν θα επανέφερε –όπως έκανε σήμερα- την πρόταση για μειώσεις 25% χωρίς καμία εγγύηση θέσεων εργασίας και χωρίς επαναπρόσληψη των 14 που έχουν ήδη απολυθεί, την οποία χαρακτήρισε βάση προς συζήτηση.

Χωρίς καμία εγγύηση οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να (ξανα)βάλουν την υπογραφή τους σε μία ατομική σύμβαση που δεν διασφαλίζει ούτε τη θέση τους, ούτε τις αποδοχές τους και τους αφαιρεί και τη δυνατότητα να διεκδικήσουν δικαστικά όσα κατά νόμον δικαιούνται.　

Αν κλιμακώνοντας τον άθλιο εκβιασμό της η εργοδοσία προχωρήσει σε αναστολή (προφανώς προσωρινή) του καθημερινού Αγγελιοφόρου, οι εργαζόμενοι πρέπει με κάθε τρόπο να μην επιτρέψουν την κυκλοφορία του Κυριακάτικου. Κανενός Κυριακάτικου μέχρι να επιστρέψει ο εργοδότης με μία πρόταση που δεν θα παραπέμπει στις χειρότερες μέρες του Μεσαίωνα.

Με μία πρόταση που θα εγγυάται τις θέσεις εργασίας και την αξιοπρέπεια των εργαζόμενων η οποία δεν είναι πλέον αυτονόητη στο συγκρότημα.

Υ.Γ. Βέβαια στην εργασιακή συνέλευση, που ακολούθησε την συνάντηση σωματείων – εργοδοσίας, ακούστηκε, από έναν ευτυχώς μόνο εργαζόμενο –εκ των συνήθων εργοδοτικών- η ιδέα ότι ίσως να πρέπει να γίνει δεκτή η πρόταση “θα μειώσω τους μισθούς σας, θα απολύω όποτε θέλω και όσους θέλω και όποτε μου γουστάρει θα ανοιγοκλείνω την καθημερινή έκδοση”. Φαίνεται ότι αυτός που την εκστόμισε έχει την βεβαιότητα (;) ότι δεν θα περιλαμβάνεται ο ίδιος στους 55 υπό καρατόμηση. Δίνει έτσι το… παράδειγμα του “αλτρουισμού” και της αλληλεγγύης.

Ευτυχώς οι περισσότεροι ήταν οργίλοι με την ασυδοσία της εργοδοσίας και κάποιοι διαβεβαίωναν ότι δεν βάζουν πλέον την υπογραφή τους σε κανενός είδους ατομική σύμβαση. Μακάρι.