Η «G8» της ΕΣΗΕΜ-Θ και η δημοσιογραφική βάση

Μία προσέγγιση του μετεκλογικού δημοσιογραφικού τοπίου από το «ασύνταχτο» μέλος της ΕΣΗΕΜ-Θ, Γιάννη Γκίρμπα

Η «G8» της ΕΣΗΕΜ-Θ και η δημοσιογραφική βάση 

Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα στην ΕΣΗΕΜ-Θ επιδέχεται πολλαπλές και διαφορετικές αναγνώσεις. Κυρίως, όμως, (αυτή η «ανάγνωση») ετεροκαθορίζεται από τα ιδεολογικά-πολιτικά ή συμφεροντολογικά «γυαλιά» που ο καθένας φοράει και μέσα από τα οποία επιχειρεί να προσαρμόσει χρησιμοθηρικά, το «μήνυμα» της κάλπης.

Αρχίζοντας με την ομολογία ότι το παράδειγμα που ακολουθεί, -παρότι είναι ειλικρινές- παρατίθεται προκειμένου να κεντρίσει το ενδιαφέρον των αναγνωστών του παρόντος κειμένου έτσι ώστε να συνεχίσουν την ανάγνωσή του χωρίς να το απορρίψουν εξ’ αρχής ως ένα ακόμη «ασύνταχτο μανιφέστο», θα ήταν καλό να ειπωθεί το εξής:

Αν δούμε το αποτέλεσμα αποκλειστικά από τη σκοπιά της καταγραφής της εκλογικής δύναμης του ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΥ ΤΥΠΟΥ, τότε κάλλιστα μπορούμε να θριαμβολογήσουμε διότι «είμαστε η δεύτερη δύναμη», ότι «είμαστε η αξιωματική αντιπολίτευση», ότι τις 54 ψήφους που λάβαμε στις προηγούμενες εκλογές «τις αυξήσαμε σε 72» και ότι αν συνεχίσουμε έτσι, σε περίπου 20 χρόνια, θα είμαστε πρώτη δύναμη και θα μπορέσουμε «θεσμικά και νομότυπα» να κηρύξουμε την επανάσταση! 

Αν βγάλουμε, λοιπόν, αυτά τα «γυαλιά» -τα οποία στις περισσότερες των περιπτώσεων παραμορφώνουν την «όρασή» μας παρά τη διευκολύνουν- και πριν προχωρήσουμε σε μία ψύχραιμη και κατά το δυνατόν αντικειμενική αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος αλλά κυρίως σε μία αποτίμηση της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η δημοσιογραφική βάση, οφείλουμε με γενναιότητα να εγκαταλείψουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την κοινωνική και συντεχνιακή μας πραγματικότητα και να απαγκιστρωθούμε από τη στρεβλή ερμηνευτική «κοινή λογική»  της ιστορίας και των συνδικαλιστικών αγώνων. Ή με άλλα λόγια: Αν οι συνδικαλιστικοί αγώνες άρχιζαν και τελείωναν στις κάλπες, τότε, τίποτα δεν θα είχε κατακτηθεί και κανένα από τα κατακτημένα με αίμα δικαιώματά μας –που σήμερα πλήττονται κατάφωρα- δεν θα είχε κατοχυρωθεί. Αν δεν δούμε το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα στην ΕΣΗΕΜ-Θ μέσα από την παραπάνω ανοιχτή, ειλικρινή και χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις, προσέγγιση, τότε αυτό θα σημαίνει ότι δεν έχουμε καμία διάθεση να απαλλαγούμε ως λειτουργοί του Τύπου από εξαρτήσεις και συμφέροντα, γεγονός που δημιουργεί και το κατάλληλο υπόστρωμα για την ευδοκίμηση των αυθαιρεσιών στους χώρους δουλειάς και σε βάρος της ποιοτικής, αλογόκριτης ενημέρωσης των πολιτών της χώρας.

Μικρή σημασία έχει λοιπόν, το μέτρημα των «κουκιών» των παρατάξεων σε μια Ένωση Δημοσιογράφων σαν αυτήν της ΕΣΗΕΜ-Θ. (Και να είστε σίγουροι ότι αυτό θα ίσχυε ακόμα κι αν ο ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΣ ΤΥΠΟΣ καταλάμβανε και τις 9 έδρες στο διοικητικό συμβούλιο!). Την αξιοπιστία του ένα συνδικαλιστικό όργανο δεν την κατακτά με την όποια εκλογική του δύναμη και τους εσωτερικούς συσχετισμούς που διαμορφώνονται -όπως και τώρα- από εξω-συνδικαλιστικά κέντρα της κυρίαρχης πολιτικής σκηνής: (Δεν είναι τυχαία η πλήρης ενημέρωση που διαπιστώθηκε ότι είχαν στελέχη του ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη λίγες ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης, όχι μόνο για τα αναλυτικά αποτελέσματα των εκλογών στην ΕΣΗΕΜ-Θ αλλά και για τις ψήφους που συγκέντρωσαν υποψήφιοι του ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΥ ΤΥΠΟΥ…). Την αξιοπιστία του ένα συνδικαλιστικό όργανο την κατακτά με την κοινωνική του δυναμική και την αποφασιστικότητά του να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των μελών του χωρίς κωλυσιεργίες και ανταλλαγές φιλοφρονήσεων με κυβερνητικούς εκπροσώπους, στενές επαφές με κόμματα –κυρίως με τα κόμματα εξουσίας- και συναινετικές «κουβέντες» με εργοδότες-εκδότες-καναλάρχες. Όπως έχει ξαναειπωθεί από κάποιους και προεκλογικά, η ΕΣΗΕΜ-Θ «με το τσεμπέρι» που πάει και παρακαλάει για τα λίγα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των αφεντικών, «δεν είναι η Ένωση που μας αξίζει». Είμαστε σίγουροι, ότι οι 350 περίπου συνάδελφοι που ψήφισαν τους εκπροσώπους αυτού του… «διεκδικητικού» δόγματος, δεν είχαν ακριβώς αυτό το πράγμα στο μυαλό τους… Σίγουρα πάντως δεν το είχαν στο μυαλό τους τα υπόλοιπα 450 μέλη της ΕΣΗΕΜ-Θ που είτε δεν τους ψήφισαν είτε δεν ψήφισαν καθόλου. Και επειδή, όντως, θέλουμε να κάνουμε μια ψύχραιμη και κατά το δυνατόν αντικειμενική αποτίμηση της κατάστασης, η έκφραση «με το τσεμπέρι» δεν ανήκει σε καμία «σκοτεινή» ασύνταχτη δύναμη. Την έχει χρησιμοποιήσει ο ίδιος ο επικεφαλής της γνωστής πλειοψηφίας της ΕΣΗΕΜ-Θ.

Ας μην το κρύβουμε. Η κατάσταση είναι απογοητευτική. Η δημοσιογραφική εκλογική πελατεία, μέσα σε ένα ζοφερό περιβάλλον εργασιακής ανασφάλειας, απολύσεων, περικοπών μισθών και επιδομάτων, κλήθηκε υπό ένα πρωτοφανές καθεστώς έμμεσων εκβιασμών και μιας συστηματικής λασπολογίας σε βάρος συγκεκριμένων μελών του ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΥ ΤΥΠΟΥ –που συνεχίστηκε και στη διάρκεια της ψηφοφορίας-, να αποφασίσει αν θα παραμείνει προσκολλημένη στην «κοινή λογική» των υποχωρήσεων της γνωστής πλειοψηφίας ή αν θα ανατρέψει τα δεδομένα και τους συσχετισμούς εντός του Δ.Σ.. Επέλεξε να κάνει το πρώτο. Η απόφασή τους είναι σεβαστή με την έννοια ότι δεν θα επιχειρήσει να τους αλλοιώσει κανείς τη βούλησή τους ούτε, εξάλλου, επιχείρησε κανείς να… κλέψει την κάλπη! Άλλο πράγμα όμως είναι η δημοσιογραφική εκλογική πελατεία και άλλο πράγμα η δημοσιογραφική βάση. Και αλλοίμονο αν ταυτίσουμε τη σταθερή δημοσιογραφική βάση με την ευκαιριακή εκλογική πελατεία. Τους όρους των εκλογών, τους γνωρίζουμε όλοι. Όποιος κάνει τα περισσότερα τηλεφωνήματα, όποιος στείλει τα περισσότερα e-mail, όποιος έχει «πλάτες» στα κόμματα εξουσίας, όποιος ανήκει σε «κλίκες», όποιος υποσχεθεί από θέση ισχύος την υπεράσπιση των «δικών του παιδιών» (αλλά όχι όλων των μελών της ΕΣΗΕΜ-Θ, εκτός κι αν η υπόθεση βγάζει μάτι), είναι σχεδόν ο βέβαιος νικητής. Νικητής στην άγρα των ψήφων. Όχι απαραιτήτως και νικητής στις συνειδήσεις της δημοσιογραφικής βάσης.

Με την ίδια πονηριά που επιχειρήθηκε να απαξιωθεί ο ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΣ ΤΥΠΟΣ όλο το προηγούμενο διάστημα, με τον ίδιο τρόπο επιχειρήθηκε να αποδοθεί (ίσως και στον υπογράφοντα το κείμενο αυτό), μία ανάρτηση-σχόλιο στο blog μας που έγινε την ημέρα των εκλογών και παρομοίαζε τον εκλογικό «θρίαμβο» της συμμαχικής γνωστής παράταξης με τους «εκλογικούς θριάμβους» του Σαντάμ Χουσεϊν. Ο… θριαμβευτής των εκλογών στην ΕΣΗΕΜ-Θ δεν γνώριζε –για κακή του τύχη- ότι στην περίπτωση που «φωτογράφιζε» ως φερόμενο δημιουργό αυτού του post, τον υπογράφοντα, την ώρα της δημοσίευσής του, ταξίδευε αεροπορικώς στο εξωτερικό! Η εμπάθεια σε όλο της το μεγαλείο κατά προσώπων που πήραν 20 ή 22 ή 25 ψήφους «συμπληρώθηκε» με την επισήμανση προς τον συνάδελφο που ήρθε πρώτος σε ψήφους στον εκλογικό μας συνδυασμό, Μπάμπη Μπίκα, ότι «είδες; Άλλοι κάνουν κουμάντο στον ΑΣΥΝΤΑΧΤΟ ΤΥΠΟ», σε μια άθλια απόπειρα να δημιουργήσει έριδες εντός των κόλπων του ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΥ, απόπειρα που έπεσε στο κενό (ίσως και από ύψος 20.000 ποδιών). Σε κάθε περίπτωση και με αφορμή αυτό το περιστατικό, έχουμε να πούμε ότι η δύναμη και η αποδοχή που διατηρούμε ως συνδικαλιστική συλλογικότητα στη δημοσιογραφική βάση των μελών και των μη μελών της ΕΣΗΕΜ-Θ, οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι δεν έχουμε μεταξύ μας «κουμανταδόρους». Κυρίαρχο όργανό μας είναι οι γενικές μας συνελεύσεις, λειτουργούμε με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, με εναλλαγή στις εκλόγιμες θέσεις, δεν συντασσόμαστε με την «κοινή λογική» κυβερνήσεων που στο όνομα της «διάσωσης της ελληνικής οικονομίας» πετσοκόβουν μισθούς και δικαιώματα. Δεν συντασσόμαστε με τους λάτρεις αυτών των κυβερνήσεων και των πολιτικών τους. Δεν συντασσόμαστε με τα συνδικαλιστικά τους «παραρτήματα». Αυτοί που αναζητούν –προβοκατόρικα- «κουμανταδόρους» στον ΑΣΥΝΤΑΧΤΟ ΤΥΠΟ καλύτερα θα ήταν να επικεντρώσουν τις έρευνές τους στις εξαρτημένες από συνεργαζόμενα κόμματα, παρατάξεις τους.

Ο αξιακός μας πολιτισμός δεν περιλαμβάνει στατιστικά «εκλογικά μέτρα» για την αποδοχή του «άλλου». Δεν μετριέται σε ψήφους η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. Αλαζονικές εκφράσεις του τύπου «πήρε τόσες –λίγες- ψήφους και θέλει και να μιλάει» δεν συνάδουν με τη δημοκρατία την οποία, οι ίδιοι, σε κάθε ευκαιρία και όταν τους βολεύει, την επικαλούνται. Σε ότι αφορά τον υπογράφοντα αυτό το κείμενο, είναι γνωστό -και ας βρεθεί έστω ένας συνάδελφος να το διαψεύσει- ότι προεκλογικά δεν έστειλα ούτε ένα e-mail, δεν σήκωσα ούτε ένα τηλέφωνο για να πω «ψηφίστε με», στη δε απολογιστική συνέλευση δεν έκανα καμία τοποθέτηση καθώς είχαμε μείνει 20-30 γνωστά άτομα στην αίθουσα και θα ήταν σα να μιλάμε στους τοίχους αλλά απλώς παρέπεμψα στην ανάγνωση του αντι-απολογισμού που επιμεληθήκαμε ως «ασύνταχτοι» έτσι ώστε να υπάρξει μία συνοπτική αλλά εμπεριστατωμένη εικόνα για τα «έργα» και τις ημέρες της γνωστής πλειοψηφίας της απερχόμενης διοίκησης. Εξάλλου, στόχος δικός μου όπως και πολλών άλλων συναδέλφων του ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΥ ΤΥΠΟΥ δεν ήταν η εκλογή σε κάποια θέση στο Δ.Σ. αλλά η ενίσχυση του ψηφοδελτίου στο πλαίσιο μιας συλλογικής προσπάθειας, έτσι όπως έχουμε μάθει να λειτουργούμε και μεταξύ μας. Εξάλλου, αν εκλεγόμουν, θα παραιτούμουν για τον επόμενο και αυτό το είχα δηλώσει με κατηγορηματικό τρόπο στη διάρκεια των συνελεύσεων του ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΥ ΤΥΠΟΥ. Για μας δεν έχει καμιά σημασία ποιος θα μας εκπροσωπεί κάθε φορά στο Δ.Σ. Οι παραγοντισμοί, οι ηγετισμοί και η «καρεκλομανία» δεν αποτελούν γνωρίσματα του ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΥ ΤΥΠΟΥ.  Αν και οι 25 ψήφοι που έλαβα υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις θεωρώ ότι δεν είναι λίγες, οφείλω να επισημάνω προς ορισμένους της γνωστής πλειοψηφίας ότι η δημοκρατία σας κύριοι, ή θα ισχύει για όλους ή δεν θα ισχύει καθόλου. Σε διαφορετική περίπτωση είναι ψευδεπίγραφη. Παρόμοια δείγματα γραφής, δυστυχώς, ευδοκίμησαν και στη διάρκεια της προηγούμενης θητείας της γνωστής πλειοψηφίας του Δ.Σ. Επιχειρήσαμε να τα θυμίσουμε προεκλογικά σε έναν  ΑΝΤΙ-ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ που είχαμε ετοιμάσει, διανείμαμε στην απολογιστική συνέλευση και στείλαμε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο σε συναδέλφους προκειμένου να ξέρουν συνειδητά τι ψηφίζουν. Δεν γνωρίζουμε πόσοι μπήκαν στον κόπο να τον διαβάσουν. Σε κάθε περίπτωση ψήφισαν –συνειδητά, επιπόλαια ή υπό το κράτος του ζοφερού κλίματος των ημερών- αυτό που επέλεξαν. Τώρα ας «απολαύσουν» το προϊόν των επιλογών τους. Κάτι περισσότερο από το 1/3 της δημοσιογραφικής βάσης των μελών της ΕΣΗΕΜ-Θ επέλεξαν να επικυρώσουν αυτήν την πολιτική της γνωστής πλειοψηφίας του Δ.Σ.

Και μια επιφύλαξη: Αν και θεωρείται τουλάχιστον αφελές να περιμένει κανείς να διαφοροποιηθούν από τη γραμμή της γνωστής πλειοψηφίας του Δ.Σ. τα δύο νέα πρόσωπα που εξελέγησαν με το κυρίαρχο ψηφοδέλτιο, κρατάμε μια επιφύλαξη για τη στάση τους, περισσότερο από θέση αρχής προκειμένου να μην είμαστε πολιτικά καταδικαστικοί για συναδέλφους που δεν έχουν δώσει δείγματα γραφής από αυτό το πόστο. Ωστόσο η συναίνεση στην έκδοση ανακοίνωσης της ΕΣΗΕΜ-Θ για την «αργία» του αγίου πνεύματος στα περιφερειακά Μέσα αποτελεί μια κακή αρχή. Να πούμε και το εξής: Αν και διευρυμένη η συμμαχική πλειοψηφία δεν κατάφερε ωστόσο να προσελκύσει πάνω από τις μισές ψήφους του εκλογικού δυναμικού της ΕΣΗΕΜ-Θ…). Σε αγαστή συνεργασία, δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, και του… -δήθεν- ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ θα καμωθούν τώρα πως «αμύνονται» στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε από κυβέρνηση, εργοδότες, ΔΝΤ και άλλους «ενδιαφερόμενους»… Το δε –κυρίως ΕΡΤικό- ψηφοδέλτιο Ντόζη συμπληρώνει το σκηνικό της γνωστής πλειοψηφίας. Οι έξι (6) γίνονται επτά (7). Κάπως έτσι ήταν στην αρχή και η λεγόμενη ισχυρή ομάδα των πιο ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών του κόσμου (G7). Αργότερα έγινε δεκτή και η «αντιρρησίας» Ρωσία. Έτσι μας προέκυψε η G8. Αν κάποια στιγμή προσχωρήσει και ο δεξιός «αντιρρησίας» Αδάμ στο «στρατόπεδο των ισχυρών» τότε έχουμε τη δημιουργία της G8 της ΕΣΗΕΜ-Θ. Αναζητείται νέο κίνημα κατά της ομογενοποίησης-πολτοποίησης.

Και εδώ είναι το μεγάλο ερώτημα: Απέναντι στην πολιτική των «ισχυρών» (σε ψήφους), ποια δύναμη της δημοσιογραφικής βάσης (και όχι της ευκαιριακής εκλογικής πελατείας) μπορεί να αναδυθεί για να αρθρώσει έναν λόγο που δεν θα υπακούει σε «κουμανταδόρους» και εξω-συνδικαλιστικά εξουσιαστικά κέντρα παρά μόνο θα υπακούει στη –μη «κοινή»- λογική των ανυποχώρητων διεκδικήσεων στο πνεύμα της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας μαζί με ολόκληρη την κοινωνία και όχι ξέχωρα από αυτήν;

Αν φορούσα τα γυαλιά του ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΥ ΤΥΠΟΥ θα απαντούσα αμέσως, ΕΜΕΙΣ!

Το ζητούμενο, όμως, είναι να βγάλουμε τα γυαλιά, να σταματήσουμε να σκεπτόμαστε με όρους κάλπης και να πλαισιώσουμε τους ασύνταχτους αγώνες χωρίς φόβο αλλά με… πάθος! Να γίνουμε κουμανταδόροι του εαυτού μας. Όχι του διπλανού μας. Να δημιουργήσουμε έναν, δύο, τρεις, πολλούς «Ασύνταχτους Τύπους». Η δε συνδικαλιστική μας δράση δεν χρειάζεται επικύρωση με «σταυρούς» αλλά με συναδελφική συντροφικότητα, εκτίμηση και αλληλεγγύη στους καθημερινούς αγώνες. Η εκπροσώπησή μας στο Δ.Σ. θα στοχεύει προς αυτή την κατεύθυνση. Και για να μην πλήξουν ορισμένοι, θα εναλλάσσονται στην εκπροσώπηση όσοι από τον ΑΣΥΝΤΑΧΤΟ ΤΥΠΟ το επιθυμούν. Θα είναι η φωνή, τα αυτιά και τα μάτια της δημοσιογραφικής βάσης των εργαζομένων που απασχολούνται στα ΜΜΕ Μακεδονίας-Θράκης και όχι μόνο.

Το δε blog του ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΥ ΤΥΠΟΥ σύντομα θα εμφανιστεί με νέα μορφή που θα κάνει πιο λειτουργική την ενημέρωση τόσο των συναδέλφων όσο και της κοινωνίας. Τίποτα δεν θα μένει κρυφό για τις αποφάσεις του Δ.Σ., ενώ θα υπάρχει άμεση ενημέρωση από τα μέτωπα των εργασιακών μαχών και των απεργιών, των αυθαιρεσιών των εργοδοτών και των καταγγελιών των συναδέλφων όταν πλήττονται τα δικαιώματά τους, η φωνή τους και η αξιοπρέπειά τους.

Καλή συνέχεια!

Γιάννης Γκίρμπας