«Μαγαζάτορες» και «κυρ-Παντελήδες»
Έναν χρόνο πριν, στις 28 Γενάρη 2009, έφυγε από τη ζωή ο αντιστασιακός τραγουδοποιός Πάνος Τζαβέλας. Η μυθιστορηματική ζωή του δεν τραγουδήθηκε ποτέ, αλλά ο ίδιος πρόλαβε, έγραψε και τραγούδησε πολλά τραγούδια που αποτύπωσαν με ακρίβεια την κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας. Δεσπόζουσα θέση ανάμεσα σε αυτά, έχει ο “Κυρ-Παντελής”. Επειδή και στην εποχή μας ευδοκιμούν οι διάφοροι “μαγαζάτορες” σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους, με αφορμή και τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατο του Πάνου Τζαβέλα, τους αφιερώνουμε το τραγούδι που μοιάζει τραγικά επίκαιρο… Ακούστε το τραγούδι
Ο κυρ-Παντελής
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις κατάστημα κάπου στη γη
πουλάς εμπόρευμα, βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά, πολλά λεφτά
Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
σταυροκοπιέσε στην Παναγιά
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη tv,
τρως τροφή πνευματική.
Μακρυά από κόμματα μην βρεις μπελά,
«Πατρίς,θρησκεία και φαμελιά»
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι.
Ο γιός σου μοναχά να ‘ναι καλά
ν’ αφήσεις τ’ όνομα και τον παρά.
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί
τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί
δίπλα σου τ’ όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.
Ξέρεις πως δώσανε κυρ-Παντελή
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ’ όνειρο φέτα ψωμί
να φας και ‘ συ κυρ-Παντελή;
Κι εσύ τι έδωσες κυρ-Παντελή;
πες μας τι έκανες σ’ αυτή τη γη;
πες μας τί άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά;
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έντρομ, άβουλε συ φασουλή
βρώμισες τ’ όνειρο και την ψυχή
άδειο πετσί χωρίς ψωμί.
Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά
θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ’ αυτή τη γη
Στίχοι/Μουσική/Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Τζαβέλας
Ασύνταχτος Τύπος 
17 Νοεμβρίου, 2010 στις 6:22 μμ
Διαβάζοντας σχόλια αναγνωστών στο youtube στο διαδίκτυο για κάποιο βίντεο που ανέβασε κάποιος χρήστης για το συγκεκριμένο κομμάτι, διαπίστωσα με λύπη μου ότι -δυστυχώς- δε θα γίνουμε ποτέ των ποτών έθνος ομόψυχο και δίκαιο κράτος γιατί ο ίδιος ο λαός μας τελικώς δεν είναι από «καλή πάστα». Είναι τόσο βαθύς ο εθνικός διχασμός και οι συνέπειες του διάιρει και βασίλευε που επένδυσε και έσπειρε η ξενόφερτη πολιτική επιρροή στη χώρα μας, που ακόμη και στη σημερινή γενιά (που δεν έζησε πόλεμο, χούντα, ή πείνα), ορισμένοι νέοι ακούγοντας τέτοια κομμάτια θεωρούν ότι «εγείρεται επανάστασις» και εξαγριώνονται θεωρώντας τους εαυτούς τους εθνικόφρονες και φιλόπατρεις κατηγορώντας με τις χειρότερες ύβρεις αυτούς που πιστεύουν στις θεμελιώδεις κοινωνικές αξίες. Το κομμάτι γράφτηκε από έναν άνθρωπο που έζησε πόλεμο, καταστροφή της πατρίδας του και λεηλασία από τον κατακτητή και μιλάει για τι ΑΛΛΟ; Την κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη που θα πρέπει να δείχνει ο καθένας μας απέναντι σε αυτό που τον περιβάλλει. Και επειδή λοιπόν η μάζα στο σύνολο της είναι ανήθικη πράτοντας πάντοτε άδικα, μεμονωμένα το κάθε άτομο από εμάς οφείλει να είναι ηθικό και να προάγεις τις αξίες. Αυτό είναι που θα πρέπει να μας χωρίζει από τα απάνθρωπα πολιτικοποιημένα κοπάδια. Η ηθική.