Καλή συνέλευση είναι η… άφωνη συνέλευση;

Σε μια άσκηση καλών προθέσεων επιδόθηκε χθες στη διάρκεια της γενικής συνέλευσης, το προεδρείο και η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΜ-Θ. Μάλιστα, στην αρχή της απαντητικής τοποθέτησής του ο πρόεδρος του ΔΣ της ΕΣΗΕΜ-Θ, Μάκης Βοϊτσίδης έκανε αναφορά στα καλά λόγια που άκουσε «για την Ένωσή μας» από τα χείλη του προέδρου –αν θυμόμαστε καλά- της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων! Επιχείρησε να μας πείσει ότι είμαστε η «καλύτερη Ένωση» της… Ευρώπης, ίσως και της υφηλίου! Επιτέλους απαντήθηκε το ερώτημα που έθεσε πρόσφατα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ: «Ποιος κυβερνά αυτόν τον πλανήτη»;! Μα, φυσικά, η ΕΣΗΕΜ-Θ!!! Όμως αυτή η αναφορά, φαίνεται πως ήταν μονόδρομος. Όταν δεν έχεις να επιδείξεις έργο και όταν έχει προηγηθεί ένα δριμύ και εμπεριστατωμένο κατηγορώ κατά του «απολογισμού δράσης» από μέλη της ΕΣΗΕΜ-Θ (μεταξύ αυτών και αρκετών μελών του ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΥ ΤΥΠΟΥ), το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ξεκλέψεις λίγη λάμψη από το εξωτερικό.  Μας είπαν ουσιαστικά, ότι «έξω πάμε καλά» εννοώντας την εικόνα που έχουν για μας οι συνάδελφοι του εξωτερικού, μια εικόνα που προηγουμένως φρόντισε το προεδρείο να εξαγάγει προς τα έξω για τον εαυτό του. Οι αμοιβαίες φιλοφρονήσεις εξάλλου των επικεφαλής των δημοσιογραφικών ενώσεων, εντάσσονται μέσα στο παιχνίδι της ευγένειας και δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ποτέ, να βάζει η μία Ένωση, χέρι στην άλλη, πλην ελαχίστων σοβαρότατων περιπτώσεων. Είναι σα να λέμε ότι ενημερώνουμε τον Νόαμ Τσόμσκι για τις θέσεις, τις πρωτοβουλίες, τη φιλοσοφία και τη δράση του ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΥ ΤΥΠΟΥ και κατόπιν ο ίδιος μας στέλνει ένα μήνυμα στο mail μας και μας λέει ότι είναι «αξιέπαινη η προσπάθειά μας, ότι χρειάζονται οι ανεξάρτητες, αυτόνομες, εναλλακτικές φωνές στον χώρο των Media στα οποία αυτό που κυριαρχεί είναι η κατασκευή της κοινωνικής συναίνεσης στα σχέδια των αφεντικών κλπ. κλπ. κλπ.», και παίρνουμε εμείς το μήνυμα και το κάνουμε σημαία μας. Βεβαίως ο Τσόμσκι δεν θα είναι εδώ για να διαπιστώσει από κοντά όλα τα παραπάνω…

Το πρόβλημα λοιπόν, δεν είναι το ζήτημα των καλών προθέσεων και η επίδειξη της αγωνιστικότητας του σωματείου μας στα λόγια. Η καθημερινότητα, στην πράξη, και στα έργα αναδεικνύει τη μαχητικότητά μας, σε ένα δυσμενές εργασιακό περιβάλλον που περιγράφουμε συνοπτικά και στην προκήρυξη που διανείμαμε στους συναδέλφους στη διάρκεια της γενικής συνέλευσης της Δευτέρας. Το πρόβλημα είναι πολιτικό. Ο πρόεδρος της Ένωσής μας, γνωστός για το γενικά μειλίχιο χαρακτήρα του, είναι γνωστό ότι γενικώς είναι αγαπητό πρόσωπο μεταξύ όλων των συναδέλφων, είναι άνθρωπος ευθύς και δεν είναι ικανός (με την καλή έννοια) να κάνει κακό «ούτε σε μύγα». Όμως, σε μία γενική συνέλευση δεν εξετάζουμε το ήθος, την προσωπικότητα, τις συνήθειες και τις ιδιωτικές ασχολίες ενός συναδέλφου. Αν περίμενε ο πρόεδρος της Ένωσής μας να ακούσει καλά λόγια, φιλοφρονήσεις και… «ευχαριστώ» για τον καλό του χαρακτήρα, μάλλον βρέθηκε σε λάθος χώρο. Οι δημοσιογράφοι οφείλουν να ελέγχουν και να ασκούν αυτόνομη και ανεξάρτητη κριτική απέναντι σε κάθε εξουσία ακόμα κι αν αυτή η εξουσία βρίσκεται στο εσωτερικό της δημοσιογραφικής οικογένειας. Η άσκηση πολιτικής με τη χάραξη της μορφής της συνδικαλιστικής δράσης του ΔΣ ενός σωματείου, αποτελεί μια μορφή εξουσίας. Όσο σε αυτή την άσκηση εξουσίας θα βρίσκουμε σημεία που κατά την άποψή μας είτε τελματώνουν είτε πηγαίνουν πίσω τον κλάδο και τις διεκδικήσεις του, τόσο περισσότερο θα ασκούμε δριμεία κριτική στα θεσμικά όργανα του κλάδου μας. Η τοποθέτηση λοιπόν, του θεσμικού αντιπροσώπου προέδρου της ΕΣΗΕΜ-Θ, κ. Μόσχου Βοϊτσίδη και των υπολοίπων μελών του ΔΣ κατά τη γενική συνέλευση των μελών της και όχι η τοποθέτηση απλώς, των συναδέλφων ή και φίλων στην ταβέρνα, ήταν αυτή στην οποία ασκούμε (και θα ασκούμε) κριτική. Ήταν π.χ. δίκαια η δυνατή απορία που εξέφρασε συνάδελφος του ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΥ ΤΥΠΟΥ στη διάρκεια της τοποθέτησης του προέδρου της ΕΣΗΕΜ-Θ για το αν τελικώς, η Ένωσή μας «είναι ή δεν είναι υπέρ των απεργιών», αφού είχε προηγηθεί από τον κ. Βοϊτσίδη η ηττοπαθής θέση ότι ούτε λίγο ούτε πολύ, «όσες απεργίες και να κάνουμε δεν θα πετύχουμε και πολλά».

Το εξωφρενικότερο όλων στην καταληκτική απαντητική τοποθέτηση του προέδρου της Ένωσής μας δεν ήταν η προσπάθειά του να αποδείξει ότι στη διάρκεια αυτού του πρώτου χρόνου της θητείας του νέου ΔΣ της ΕΣΗΕΜ-Θ ήταν διεκδικητική στο βαθμό που έπρεπε (αυτό καταρρίπτεται εύκολα), αλλά η έκφραση της δυσαρέσκειάς του γιατί τα μέλη της Ένωσης «αφού έχουν διαφωνίες με την έκθεση του αποκαλούμενου «απολογισμού δράσης», δεν φρόντισαν να… συνεισφέρουν στην καλύτερη διατύπωση του απολογισμού δράσης «που είχε σταλεί εγκαίρως στα μέλη»! Μα, είμαστε σοβαροί; Το ζήτημα είναι η διαχείριση της εικόνας; Είναι δυνατόν κάποιος που διαφωνεί με την άνευρη, διστακτική, υποχωρητική στάση της ΕΣΗΕΜ-Θ, να επέμβει-παρέμβει στη σύνταξη του κειμένου του απολογισμού του ΔΣ με σκοπό να το… καλλωπίσει και να το κάνει πιο εύπεπτο; Το πρόβλημα δεν είναι βεβαίως, απλώς, ζήτημα διατύπωσης. Είναι ζήτημα πολιτικής ουσίας και πολιτικής διαφωνίας. Εξάλλου, όπως πολλοί συνάδελφοι που έχουν πιάσει τις καρέκλες αρέσκονται να λένε: «Υπάρχει και ένα καταστατικό, υπάρχει και ένα σύνταγμα, υπάρχουν και οι δημοκρατικά εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας που τους έχουμε νομιμοποιήσει να παίρνουν τις αποφάσεις» (για μας χωρίς εμάς, θα προσθέταμε εμείς), έτσι κι εμείς λέμε ότι εφόσον αυτοί ασκούν την πολιτική, να αναλάβουν και το κόστος και την ευθύνη των πράξεών τους και κυρίως της απραξίας τους. Δε θα γίνουμε συνένοχοι στο κόλπο του «απολογισμού από-δρασης» από τα προβλήματα, όπως είπε ένας Ασύνταχτος κατά την τρίλεπτη τοποθέτησή του.

Επειδή δε, όπως πληροφορηθήκαμε, η γνωστή γκρίνια των διαδρόμων από μέλη του ΔΣ κατά συγκεκριμένων προσώπων και συνολικά κατά του ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΥ ΤΥΠΟΥ συνεχίστηκε αμέσως μετά τη λήξη της συνέλευσης, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι οι κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον μας, μας δυναμώνουν και μας πεισμώνουν, δε μας αποδυναμώνουν. Κάποιοι τόλμησαν να ψέξουν μάλιστα τον ΑΣΥΝΤΑΧΤΟ ΤΥΠΟ γιατί τόσα πολλά μέλη του φρόντισαν να κάνουν χρήση της νόμιμης τρίλεπτης παρέμβασης στη διάρκεια της γενικής συνέλευσης προτείνοντας την καταψήφιση του απολογισμού! Είναι ηλίου φαεινότερο ότι πέρα από την υποκριτική λύπη αρκετών μελών του ΔΣ για την απογοητευτική συμμετοχή των μελών στη συνέλευση, αυτό που πραγματικά τους ενδιαφέρει δεν είναι ο βαθμός της ποσοτικής συμμετοχής αλλά το ποιοτικό περιεχόμενο της συμμετοχής. Όσο ακούγονται φιλοφρονήσεις και μπράβο για το ΔΣ όλα είναι μια χαρά. Όσο ακούγονται αντίθετες φωνές και διαφωνίες με επιχειρήματα, τότε «το παιχνίδι είναι στημένο». Είναι σα να λένε: «Θέλουμε κόσμο, αρκεί να μη μιλάει»! Η εποχή της αφωνίας όμως, τελείωσε εδώ και καιρό. Και ακόμα δεν είδατε τίποτε!

Αντί να απολογηθεί αυτό το πλαδαρό σχήμα της πλειοψηφίας του ΔΣ για την απραξία του, για την απομαζικοποίηση του συνδικαλιστικού μας χώρου και τις συνεχείς –με ελάχιστες εξαιρέσεις- συνδικαλιστικές του αστοχίες, την ίδια ώρα που αγριεύει η εργοδοτική τρομοκρατία και η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αναλίσκεται στο να κατηγορεί τους συναδέλφους που έχουν φωνή κι αξιοπρέπεια και μάχονται υπέρ όλων των συναδέλφων (όπως στην περίπτωση των συμβασιούχων της ΕΡΤ3, των ιδιωτικών και δημοτικών Ρ/Τ Μέσων και των μεγάλων και μικρών εφημερίδων) πέρα από χρώματα και παρατάξεις. Αν κάτι οφείλει να κάνει η ΕΣΗΕΜ-Θ είναι να υπερασπίζεται όλους τους συναδέλφους και πολύ περισσότερο να υπερασπίζεται αυτούς τους ασύνταχτους συναδέλφους που ακριβώς λόγω των αγώνων τους και της ανυποχώρητης στάσης τους απέναντι στις εργοδοτικές-διευθυντικές αυθαιρεσίες και τη συνεχή υποβάθμιση του δημοσιογραφικού τους έργου εν είδει τιμωρίας, αποτελούν το κόκκινο πανί για τα αφεντικά. Όταν τους αφήνει ανυπεράσπιστους με πρόσχημα τα απεριόριστα όρια του… «διευθυντικού δικαιώματος», τότε η ΕΣΗΕΜ-Θ είναι συνένοχη στα σχέδια των αφεντικών για την εξόντωση των «διαφορετικών».

Γι’ αυτό δε θα σταματήσουμε να φωνάζουμε:

ΕΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΩΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ

Το χθεσινό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, μικρή σημασία έχει. Ήταν αναμενόμενο να υπερψηφιστεί ο απολογισμός. Και ο δημοσιογραφικός χώρος είναι μια μικρογραφία της συμπεριφοράς του εκλογικού σώματος της χώρας. Μόνο που άρχισαν να εκδηλώνονται οι φυγόκεντρες δυνάμεις, ο κόσμος να ξυπνάει, να αντιδρά στην κυρίαρχη πολιτική σκηνή, να στρέφεται στις –προς το παρόν- «μικρές» αλλά αξιοπρεπείς δυνάμεις ανατροπής. Αν οι 450 συνάδελφοι που δεν ήλθαν να ψηφίσουν (ίσως και γιατί βαρέθηκαν το… «στημένο παιχνίδι» του συνδικαλιστικού παραγοντισμού), έρθουν μαζικά στις επόμενες εκλογές για να ψηφίσουν, τότε τα πράγματα θα αλλάξουν, αν οι ίδιοι το αποφασίσουν και γυρίσουν την πλάτη στις κομματικές σειρήνες, στις υποσχέσεις και στα ανταλλάγματα. Αξιοπρέπεια ρεεεεε. Είναι πιο σημαντική από μια θεσούλα.

 Καλούμε τους συναδέλφους σε:

 –          συσπείρωση γύρω από τις ασύνταχτες – ακηδεμόνευτες και απαλλαγμένες από κομματικές και άλλες σκοπιμότητες- δυνάμεις του δημοσιογραφικού χώρου ευθύνης της ΕΣΗΕΜ-Θ,

–          αντίσταση και απειθαρχία απέναντι στα σχέδια και τις αυθαιρεσίες των αφεντικών

–          απόκρουση της ασφα-ληστρικής μεταρρύθμισης και της συρρίκνωσης των δικαιωμάτων μας

–          άρνηση συμμόρφωσης με τις «γραμμές» των ιδιοκτητών των ΜΜΕ και απόκρουση της λογοκρισίας και των παρεμβάσεων στο δημοσιογραφικό έργο

–          αλληλεγγύη με τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και ανάδειξη των πραγματικών προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας

–          υπεράσπιση της αξιοπρέπειας εντός κι εκτός του δημοσιογραφικού χώρου

–          αποτίναξη της γραφειοκρατικής-συντεχνιακής λογικής των συνδικαλιστικών μας αγώνων

 Ενισχύστε την ανεξάρτητη-αυτόνομη φωνή των συντακτών στο διαδίκτυο, με τη δική σας φωνή-είδηση-σχόλιο δημοσιεύοντας στο μπλογκ μας: asyntaxtostypos.wordpress.com