Παπαγεωργόπουλος και ΕΡΤ3 σε ρόλο αφισο(ξε)κολλητή!

«κατανοητό»…  γιατί χρειάζονται σβήσιμο παρόμοια συνθήματα

Σκηνές απείρου κάλλους διαδραματίστηκαν στη διάρκεια του σημερινού (Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008 ) μεσημεριανού τηλεοπτικού δελτίου ειδήσεων της ΕΡΤ3. Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Βασίλης Παπαγεωργόπουλος σε ζωντανή σύνδεση να υπερασπίζεται το δόγμα της καθαριότητας (προφανώς κατά της «βρώμικης» διακίνησης των ιδεών), να διαφημίζει την επιχείρηση του δήμου εναντίον της αφισορύπανσης (τα αιωρούμενα σωματίδια, η ρύπανση των βιομηχανιών, και η ηχορύπανση δεν έχουν και πολύ μεγάλη σημασία), να καλεί τον κόσμο να σβήσει τα «ενοχλητικά» συνθήματα από τους τοίχους των σπιτιών του («γιατί οι υπηρεσίες του Δήμου δεν προλαβαίνουν») και οι συνάδελφοι από το στούντιο να επιβραβεύουν την πρωτοβουλία του δημάρχου και να ρωτάνε: «Αν δούμε κάποιον να κολλάει μια αφίσα, πού να πάρουμε τηλέφωνο;». «Στο «195» ή στο προσωπικό μου τηλέφωνο», να απαντάει ο δήμαρχος και η αντίδραση των συναδέλφων: «Μάλιστα! Αυτός είναι δήμαρχος κοντά στον λαό» (!!!). Και μακάρι να πετύχει η προσπάθεια και άλλα τέτοια ζαχαρωμένα που παλαιότερα ήταν αποκλειστικό προνόμιο της TV100.

Συγχαρητήρια συνάδελφοι. Και εις… «ανώτερα». Θα προτείναμε μάλιστα, όσοι δημοσιογράφοι καλύπτουν διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις, να ακολουθούν στην ουρά της πορείας μαζί με τα απορριματοφόρα για να μαζεύουν ό,τι προπαγανδιστικό τρυκάκι και ενημερωτικό φυλλάδιο έχει πέσει στους δρόμους, γιατί προέχει η «καθαρή πόλη» και όχι η ενημέρωση των πολιτών και της κοινωνίας για τα αιτήματα και τα φλέγοντα προβλήματα της σημερινής βάρβαρης και «ακριβής» εποχής.

Υ.Γ.

1.Είναι αυτονόητο ότι η στάση που κρατούν οι δημοσιογράφοι είναι δική τους επιλογή και δικαίωμά τους. Όμως, δικαίωμά μας και υποχρέωση είναι να ασκούμε κριτική εκεί όπου εμείς νομίζουμε ότι είναι απαραίτητο. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για τη δημόσια και όχι κρατική ραδιοτηλεόραση. Ή μήπως όχι;

2. Μαζί με τις διαφημιστικές αφίσες υπάρχουν και οι πολιτικές αφίσες. Ξηλώνοντάς τες, ξηλώνουμε και τις ελάχιστες δυνατότητες παρεμβατικότητας κοινωνικών ομάδων που δεν έχουν από πίσω επιχειρηματικά συμφέροντα.