Ο ΆΣΥΝΤΑΧΤΟΣ ΤΥΠΟΣ ΚΑΛΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 10 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ.
ΟΙ «Ασύνταχτοι» (όσοι έμειναν στην… πόλη) θα είναι εκεί!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Επιθυμία του Ασύνταχτου Τύπου είναι η ενιαία κάθοδος των συνδικαλιστικών δυνάμεων στην αυριανή κινητοποίηση, αλλά δυστυχώς οι τρεις διαφορετικές συγκεντρώσεις δεν μας επιτρέπουν να είμαστε παντού…
Η φωτογραφία με τη σπαρακτική φιγούρα της μάνας πάνω από το νεκρό κορμί του γιου της (Τούσης) κατά την εξέγερση του Μάη του ’36 στη Θεσσαλονίκη, ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει το «Μέρα μαγιού μου μίσεψες…» που μελοποίησε αργότερα ο Μίκης Θεοδωράκης
Ο Γ. Ταμτάκος (αριστερά) με τον Άγι Στίνα
Ο Γιάννης Ταμτάκος, ο οποίος έζησε έναν αιώνα (1908 – 2008) παλεύοντας για το εργατικό κίνημα, «έφυγε» σε ηλικία 100 ετών στις 4 Ιανουαρίου 2008 και τάφηκε την επομένη στο νεκροταφείο της Μαλακοπής με πολιτική τελετή και αγκαλιά με μία μαυροκόκκινη σημαία.
Ο «ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΣ ΤΥΠΟΣ» ως ελάχιστο φόρο τιμής και θέλοντας να διατηρήσει ζωντανή τόσο τη μνήμη του μπαρμπα-γιάννη όσο και τα γεγονότα της 9ης του Μάη του ’36 στη Θεσσαλονίκη, δημοσιεύει το παρακάτω μικρό αφιέρωμα.
Ο Γιάννης Ταμτάκος γεννήθηκε το 1908. Δύο φορές πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, από 6 χρονών μπήκε στην παραγωγή πουλώντας κουλούρια και κάνοντας τον λούστρο. Το 1918 – 19, σε ηλικία 11 χρόνων πρωτοπήγε σε μια εργατική συγκέντρωση για την πρωτομαγιά στην Ευαγγελίστρια της Θεσσαλονίκης. Πλησιάστηκε από τους αρχειομαρξιστές το 1925 – 26, απ’ τον Πολλάτο και άλλους. Πήρε μέρος σ’ όλους τους απεργιακούς αγώνες, σαν τσαγκάρης με την ιδιότητα του εκλεγμένου συμβούλου και σαν γραμματέας του σωματείου των υποδηματεργατών Θεσσαλονίκης. Κατηγορήθηκε για τα γεγονότα του 1936 ως πρωτεργάτης μαζί με άλλους 52 εργάτες.
Για το εργατικό κίνημα του μεσοπολέμου, την εξέγερση του ‘Μάη του ’36 στη Θεσσαλονίκη και τις διώξεις που ακολούθησαν, ο Γιάννης Ταμτάκος είχε μιλήσει τα τελευταία χρόνια αρκετές φορές σε δημόσιες εκδηλώσεις (οργανωμένες κυρίως από αναρχικές/αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες καθότι και ο ίδιος δήλωνε αντιεξουσιαστής), πάντοτε καταχειροκροτούμενος από νεότερους και παλαιότερους, καταφέρνοντας να συγκεντρώνει τον σεβασμό γύρω από το πρόσωπό του και τους πολύχρονους αγώνες του.
Δημοσιεύουμε στο παρόν μικρό αφιέρωμα την απομαγνητοφωνημένη εισήγησή του σε μία από αυτές τις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκε έναν Απρίλη στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. (Την εκδήλωση είχαν οργανώσει το Ελευθεριακό Στέκι Μπραχαμίου «Πικροδάφνη» και η Πρωτοβουλία από τον Αυτοδιαχειριζόμενο Χώρο στον Πειραιά).
Ο Γ. Ταμτάκος (αριστερά) στο τσαγκαράδικο
Η ομιλία του Γιάννη Ταμτάκου
«Σύντροφοι, Συντρόφισσες και φίλοι, χαιρετίζω τον ερχομό σας για τη συγκέντρωση τη σημερινή. Δεν υπήρξα θεωρητικός. Ήμουν ένας εργάτης του δρόμου κι έπαιρνα μέρος στις εκδηλώσεις του εργατικού κινήματος. Από το 1924 αγωνίζομαι για τα ζητήματα της εργατικής τάξης και προσηλυτήθηκα στις αναρχικές ιδέες παρόλο που ήμουν Αρχειομαρξιστής και τροτσκιστής από το βιβλιαράκι «Προς τους Νέους» του Κροπότκιν. Δεν είμαι ο θεωρητικός, όπως είπα γιατί ο καπιταλισμός δεν με άφησε να βγάλω το σχολείο είμαι προσφυγόπουλο από το 1914, γεννηθείς το 1908 και πήρα μέρος σε όλους τους απεργιακούς αγώνες στη Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη ήταν μια διεθνής πόλη. Ακόμα όταν έφτασα το 1914 στη Θεσσαλονίκη ήμουν πεντέμισι ή έξι χρονών. Η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε το 1912. Εγώ πήγα το 1914 διωγμένος από τη Μικρά Ασία απ’ τον πρώτο πόλεμο. Ακόμα ζούσε η πνοή του Μπεναρόγια.
Πόσους σταυρούς είπαμε πως πήραμε; 49;;; Θα προστεθούν για το ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ και άλλοι;
Ε ρε κούραση μέχρι τον Γολγοθά!
Δύσκολες εποχές για ασύνταχτους μα εργαζόμαστε εντατικά για την… επ-ανάσταση !!!
O Aσύνταχτος Τύπος βρέθηκε χθες 21-4 -όπως είχε προαναγείλλει- στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο ΣΦΕ (Σύλλογος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων περιόδου 1967-1974) στο προαύλιο των πρώην φυλακών Επταπυργίου. Μαγνήτης υπήρξε ο κατάλογος των εξαίρετων καλλιτεχνών που συμμετείχαν αφιλοκερδώς και βέβαια η ομορφιά του φορτισμένου συναισθηματικά χώρου του διάσημου κολλαστηρίου της χούντας.
Ήταν όλοι εκεί. Όσοι στα νειάτα τους και χωρίς σχεδόν να το καταλάβουν βρέθηκαν πίσω από τα κάγγελα και στην υγρή αγκαλιά του Γεντί Κουλέ. Όσοι βεβαίως βρίσκονται ακόμη ανάμεσά μας. Όσοι επέζησαν των κακουχιών, των βασανιστηρίων και της υποχρεωτικής παραθέρισης στα ξερονήσια του Αιγαίου Πελάγους.
Ανάμεσά τους και εξαίρετοι συνάδελφοι δημοσιογράφοι οι οποίοι… φιλοξενήθηκαν στα κελιά της φυλακής όχι για να καλύψουν το αστυνομικό ή δικαστικό ρεπορτάζ, αλλά λόγω »αντικοινωνικών απόψεων».
Δυστυχώς, η χθεσινή εκδήλωση ήταν αναπάντεχα ατυχής, γεγονός που υπό τις προαναφερθείσες ιδανικές συνθήκες αποτελεί σχεδόν κατόρθωμα.
Η ομιλία του εξ Αθηνών γραμματέα της ΣΦΕ αδιάφορη, και ολίγον ως να απευθύνετο σε ιθαγενείς.
Οι προσωπικές εξομολογήσεις ενός παλαιού κρατούμενου σεβαστές αλλά κατάφεραν -διότι περί επιτεύγματος πρόκειται- να μην συγκινήσουν κανέναν.
Μέσα σε όλα αυτά να προσθεσω και τα ηχητικά εφε από ολιγομελές κλιμάκιο του ΚΚΕ που είπε 5-6 συνθήματα σε συγκεκριμένα προσχεδιασμένα σημεία της ομιλίας του γραμματέα της ΣΦΕ. Σκέφτηκα ότι κάποτε το »καπέλωμα» των διαφόρων εκδηλώσεων από το ΚΚΕ γινόταν με κάποιο τακτ. Τώρα η τσίπα εξέλειπεν.
Και μετά ήρθε ο Πάνος Σαββόπουλος. Δε λέω, καλός ερευνητής του ρεμπέτικου, γλαφυρός και με χιούμορ ο λόγος του, αλλά…
Μπορούσα να επιζήσω και χωρίς να γνωρίζω την άποψή του για το αποσυρθέν πλέον βιβλίο ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού.
Μπορούσα να αντέξω και δίχως τις εκτός θέματος αναφορές του σε διάσημους ποινικούς της χώρας μας.
Και κυρίως θα ήμουν ευτυχής αν δεν άκουγα την τελευταία ατυχέστατη άποψή του ότι οι ρεμπέτες ένωσαν με την μουσική τους τις αντιμαχόμενες πλευρές του εμφυλίου. Διότι, είπε, στα μαγαζιά διαπίστωναν ότι μπορούσαν να συμβιώσουν, ότι ο αντίπαλος δεν ήταν τέρας…
Μόνο που συχνά βγαίνοντας από το μαγαζί ο εις εκ των δύο διαπίστωνε ότι του είχαν στήσει καρτέρι ή ότι τον είχαν καρφώσει στην αστυνομία…
Μη νομίσετε ότι σας μεταφέρω προσωπικές μόνο παρατηρήσεις. Άκουσα πολλά σχόλια από τον απλό κόσμο, αλλά έβλεπα και την απογοήτευση στο πρόσωπο ανθρώπων που έχουν ρίξει πολύ δουλειά στον ΣΦΕ και αυτή τη φορά δεν άκουσα καν να αναφέρεται το όνομά τους, όπως του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη.
Μετά από ώρες και μεταξύ τυριού και χαλβά κατάλαβα γιατί τετοια σούπα. Άλλαξε χέρια η διοίκηση του ΣΦΕ, πέρασε στο ΚΚΕ. Έτσι εξηγούνται όλα…
ΥΓ. Η αποζημίωση ήρθε ευτυχώς από το μουσικό κομμάτι της εκδήλωσης. Προσωπικώς είμαι ευτυχής για τη γνωριμια μου με μία γυναίκα με καταπληκτική φωνή την οποία δεν είχα . Την Φωτεινή Βελετσιώτου, καλά να είναι και ελπίζουμε, συνάδελφοι, σύντομα να σας τη συστήσουμε σε κάποια εκδήλωση του Ασύνταχτου Τύπου.
Καλό Πάσχα συνάδελφοι
Δημήτρης Μακρής
Ασύνταχτος Τύπος 